Te gast in het land van mossel, ui en aardappel
Afgelopen maandagavond, waarin de laatste ronde van onze interne competitie plaatsvond, reden 9 Erasmianen, met dientengevolge een comfortabel half punt in de zak, naar het uiterste puntje van Zuid-Holland, namelijk Sommelsdijk.
Dit mooie dorp, dat in vroegere tijden tot Zeeland behoorde, was die avond gehuld in een sinistere duisternis, die gepaard ging met uiterst mistroostig en mistig weer.
De mannen van De Zwarte Pion ontvingen ons echter met warme welgemeende begroetingen en doordat teamleider en reservespeler Jaap van Meerkerk het team als een echte pseudo Arne Slot tot op het bot had gemotiveerd gingen allen vastberaden de strijd aan.
Jaap gaf later aan dat hij op zijn vrije avond had genoten van de soms spectaculaire passages in de partijen van Lucian Mihailescu, Cor van As en Bram de Knegt. Bram weigerde in de openingsfase een aangeboden stukoffer wat hij wellicht, net als het kopje koffie, vriendelijk had kunnen accepteren. Na een forse strijd werd hem echter langzaam maar zeker een nul gepresenteerd. Lucian onderging hetzelfde lot, terwijl Cor uiterst geconcentreerd een half punt binnen harkte.
Intussen waren Karel de Neef, Kees Schrijvers en Daan Gijsbertse een meer positionele strijd aangegaan. Daan beschreef zijn partij later als saai maar uiterst gedegen, zonder blunders, fouten of imperfecties, hetgeen dus ook een half puntje opleverde.
Kees verloor tegen het einde van het middenspel een pion en wat later zijn partij, terwijl Karel in tijdnood afstevende op een overwinning, maar door een snelle foutieve misgreep de mist inging. Letterlijk en later figuurlijk.
Hans Brobbel vertelde als volgt: Mijn tegenstander dacht absurd lang na over voor de hand liggende zetten. Ik had nog een uur bedenktijd toen hij nog beschikte over slechts 10 minuten. Zijn clubleden vertelden mij dat dit zijn gewoonte was, en hij het pas leuk begon te vinden met nog maar 1 minuut op zijn klok. Dat resulteerde echter in mijn voordeel, want in een ingewikkelde stelling blunderde hij in een toreneindspel. Toen begon mijn plezier.
Last but not least volgt hierna het verslag van Emil Verhoef: Ik speelde met zwart Dame-Indisch, maar bleef veel last hebben van de terreurdreiging op mijn rokadestelling van de witte loper op b3. Na een onnauwkeurige 17e zet ging ik langzaam de vernieling in door een binnensluipende witte dame die mijn pionstelling ruïneerde. Dat moment stond ik op -6, maar you never know dus ‘we moeten doorgaan’ aldus het motto van een ex-zanger uit 020 en zowaar. Toen de witspeler niet doorharkte en ik wel Rotterdams bleef schoffelen, kreeg ik ineens ook wat kansjes en na doordouwen met mijn e-pion bereikte ik een stand met een matdreiging, beloond met een +10! Glad gewonnen dus maar je moet het in tijdnood wel zien.
De stand was als volgt: wit Ke1, Le4, pionnen op h5, f3, c4 en a4. Zwart: Ke3, Pd4 en pionnen op h6 en e2. Mijn idee was mat te zetten met Pc2, maar de loper stond in de weg en toen wit ging rennen met de c-pion speelde ik Pb3 en ging de Sommelsdijkse mist in. Als ik wat meer tijd en rust had gehad was de paardmanoeuvre via Pe6, Pf4 en mat via Pg2 dodelijk geweest al had wit nog wel tegen kunnen stribbelen middels f4. Zijn sprintende c-pion kwam dan net te laat aan de overkant. Maar helaas, het lot besliste anders.
Resumerend werd het een geflatteerde nederlaag, echter winst was teveel gevraagd. Einduitslag: De Zwarte Pion 1 – Erasmus 3: 6-2. Kijk hier voor alle uitslagen en de stand in klasse 2B van de RSB-competitie.
Karel de Neef