Erasmus 2 – Shah Mata 1

Onnodige nederlaag tweede team

Hadden we ooit de kans om van Shah Mata te winnen, dan was het wel nu: de stellingen van Cander, Leo en Anton hadden zeker twee punten meer op moeten leveren dan het halfje wat nu op het bord kwam.

Cander Flanders ging in gewonnen stelling eenvoudig door de vlag, waar gewoon een pionnetje zetten genoeg zou zijn. Leo Verhoeven verremiseerde een gewonnen partij met twee vrijpionnen en Anton van Berkel had gewoon remise moeten aanbieden met de druk op d7 in plaats van moeilijke oplossingen te zoeken.

Andrzej Pietrow had een formidabele verdediging waar menig dacht dat het wel over was, maar de dreiging van drie keer dezelfde stelling en ruimtenood van wit liet toe dat de pion achter teruggewonnen werd en er remise uit kwam.

Ruurd Ouwehand won soepel. Hij schreef: Ik mocht met wit aantreden tegen Rob Leemans, een sterke speler (1934) die nog ongeslagen was. Zwart wilde naar een Benoni, maar ik week af nog een rustige, maar degelijke variant. Na dameruil op b3 kwam mijn a-lijn open en wist ik de druk op te voeren. Dit resulteerde in pionwinst op a7, een zeer goed gepositioneerd loperpaar en een degelijke pionnenstructuur. Zwart kon niet meer tot actief tegenspel komen en ik kon de druk uiteindelijk opvoeren om naar een winnend eindspel af te wikkelen: 1-0.

Jan Hoek van Dijke (bord 8) kon het met een kwaliteit minder ondanks een goede pion op b7 niet keepen. Adam Harkanyi (bord 2) speelde een nette remise en ik (Paul Wilhelm) leek aan het begin alle principes van de Pirc vergeten te zijn. Ik stond als een worst, maar ontwikkelde toch genoeg dreigingen waar mijn opponent alleen leeuwen en wolven op zich af zag komen, dan wil je wel eens een stapje naar achteren doen. Toen won ik twee stukken voor een toren, maar dat bleek in de computeranalyse misschien wel genoeg voor winst maar niet voor mij, aangezien ik remise aanbood.