Woerden 2 – Erasmus 2

Team 2 stevig op de derde plaats

Op zaterdag 7 maart speelden we tegen koploper Woerden 2. Het team uit Woerden had tot nu toe alle wedstrijden gewonnen en zou bij winst kampioen zijn. Het werd een spannende strijd, al zag dat daar na een uur spelen niet naar uit. Arjen Zuurmond had inmiddels verloren en verder stonden we op alle andere borden slechter of maximaal gelijk.

Reden voor Ruurd Ouwehand om eieren voor zijn geld te kiezen en het remise aanbod van zijn tegenstander te accepteren. Net als tegen SHTV vochten we ons echter terug in de wedstrijd. Langzaam maar zeker kantelden de stellingen en hadden we zelfs kans op winst.

Marcel Tillemans had een stelling die rijp was voor de sloop, maar wist onverwacht de stand weer gelijk te trekken. Via een open lijn kon er opeens een toren naar f1 en was het mat. Joop van ‘t Hoenderdaal had een lastige stelling met een iets beter eindspel maar besloot tot remise. De stelling van Cander Flanders zag er inmiddels veelbelovend uit. Cander miste helaas de winst en moest met remise genoegen nemen. Jelle Engelberts stond de hele middag al onder druk. Lang bleef hij strijden voor een beter resultaat, op iedere poging had hij een antwoord maar uiteindelijk ging hij toch ten onder.

Wim Posthumus speelde intussen een mooie partij. Optisch zag de aanval van zijn tegenstander er misschien wel dreigend, wie beter keek zag dat Wim gewoon een goede stelling had. Met een mooie eindspeltechniek trok Wim de stand weer gelijk. Jan de Korte tenslotte vocht als een leeuw. Met twee pionnen achter zag het er niet best uit. Ongelijke lopers brachten echter redding en Jan wist een zwaar bevochten remise, en daarmee een matchpunt voor het team, over de streep te trekken.

We hebben zeker kansen op de overwinning laten liggen, maar dat kan onze tegenstander ook zeggen, 4-4 is daarom wel een terechte uitslag. Hieronder de verslagen van de verschillende teamleden!

Arjen Zuurmond blikte terug: Ik kwam redelijk uit de opening, maar zag een vrij eenvoudige combinatie over het hoofd. Ik had nog vage kansen op eeuwig schaak, maar dat doorzag mijn tegenstander natuurlijk gewoon. Een partij om snel te vergeten.

Wim Posthumus schreef: Met zwart moest ik spelen tegen wat ik Nimzo-indisch met g3 noem. ChessPad2 noemt het E00 Damepionspel. Mijn tegenstander, Hans van Steijn, zette een minoriteitsaanval op de damevleugel op voordat hij zijn ontwikkeling had voltooid. Doe dat niet leerde ik mijn leerlingen altijd. Na wat verwikkelingen kon ik mijn ontwikkeling met tempowinst voltooien. Ik kreeg een machtig paard op d5. Mijn tegenstander dreigde mat op h7 met de zet Pg5 wat ik eenvoudig kon pareren met g6, een zet die ik toch al van plan was te spelen. Deze laatste zet bracht Lf5 in de stelling met de dreiging van kwaliteitswinst door zijn opstelling met de dame op c2 en toren op b1. Tegelijkertijd dreigde ik pionwinst door op b4 te slaan.

Mijn tegenstander dacht toen heel lang, bijna een half uur na. Waarschijnlijk vond hij geen bevredigende oplossing voor zijn stellingsproblemen. Hij zag zich genoodzaakt zijn fianchettoloper te ruilen voor mijn mooie paard op d5. Toen hij ook nog de dames ruilde, stond ik in hogere zin na 22 zetten gewonnen: Hij met een slechte loper, ik met het loperpaar. Hij met ruimtegebrek, ik met open lijnen. De rest was techniek. Het kostte mij nog wel wat hoofdbrekens, maar op zet 52 legde hij de koning om.

Ruurd Ouwehand vertelde: Rustige partij met wit tegen de ongeslagen Olivier Huizer. Na de ruil van alle lichte stukken verzandde de partij in een gelijkwaardige remise.

Jan de Korte deed uitgebreid verslag: Wat een apotheose, na 78 zetten en 4½ uur op de valreep toch nog een halfje en een heel matchpunt. Mijn tegenstander (5 uit 5) opende met het ‘Frank van Zutphen’-systeem. Hoewel de hele partij goed geconcentreerd achter het bord was mijn negende zet niet nauwkeurig genoeg, waardoor wit een paard-manoeuvre kon inzetten. In eerste instantie leek het een mooie counter-kans, maar bij nadere beschouwing had ik zo mijn twijfels. Uiteindelijk koos ik ervoor om een pion te geven voor dameruil en een dubbel T+L middenspel met 6 tegen 7 pionnen. De witte plus-pion op d3 stond met de ‘punt naar achteren’, een handenbindertje met Td8 in zicht en Ta8 om na opening van de damevleugel met Ta8-a3 in de counter met aanval op Lc3 een tempo te winnen. In de partij deed wit de loper (zet 30) in de aanbieding tegen twee extra (verbonden) vrijpionnen, een dilemma! Accepteren: een gevaarlijk wit initiatief, overleeft de zwaar belaste restverdediging? Weigeren: twee pionnen achter, slecht eindspel, maar wel met T+L met ongelijke lopers, vanaf 36 zet tot 78.

Op zet 50 kon ik de witte c-pion ruilen tegen mijn h-pion en na 50 zetten ontstond de volgende stand (zie diagram rechts).

En was het wachten op een kans om torens te ruilen en af te wikkelen naar een houdbaar eindspel met ongelijke lopers.

Kennelijk murw na de vele schaakjes en de zwarte ‘stop-loss’ acties (met dank aan de lessen van Nico Zwirs - praktische tips in slechte eindspelen) werden de torens geruild.

Waarna wit 13 zetten later in remise moest berusten en Erasmus met een toch wel verdiend matchpunt richting Rotterdam ging (2½ uit 5 in de auto).