Onze schaakvriend en nestor van schaakvereniging Erasmus is niet meer. Zijn heengaan doet pijn. Anton, voor zijn familie Ton, zullen wij ons herinneren als een zeer benaderbaar en aimabel mens, een vriend van ons allen.
Zeer betrokken bij het clubgebeuren, altijd aanwezig op de algemene ledenvergaderingen aan het begin van het jaar, met de nodige actieve inbreng. Anton heeft zich voor de schaaksport zeer verdienstelijk gemaakt.
Zo heeft hij een plaats gekregen in de eregalerij van de Rotterdamse Schaakbond. Anton richtte de Stichting Integratieschaak Spijkenisse op en bekleedde 25 jaar lang diverse bestuursfuncties bij SV Spijkenisse en SC Dordrecht. Anton was een vrolijk en opgewekt persoon, met een veelzeggend en opvallend goed humeur.
Anton verruilde in 2016 schaakclub Dordrecht voor schaakvereniging Erasmus. Omdat de jaren voor hem gingen tellen had zijn dochter hem geadviseerd in Schiebroek te komen wonen, dichtbij haar. “Dan zoek je daar ook maar een schaakclub.” Daaraan gaf Anton gehoor en vond al gauw zijn club waar hij tot op het eind van zijn leven met veel genoegen zou blijven.
Toen Anton om gezondheidsredenen de clubavonden niet meer kon bezoeken, vernamen wij dat hij een slechte diagnose van de dokter in het ziekenhuis had gekregen. Zijn vooruitzichten boden nauwelijks nog perspectief en het was afwachten hoe lang hij nog had. Dat kon hij door de telefoon niet zeggen, maar het ging nu wel weer wat beter voorlopig. Zelfs toen, bij wat later zou blijken mijn laatste telefoongesprek met hem was, reageerde hij nuchter, zelfs monter op zijn vooruitzichten. “Zodra ik me weer goed voel kom ik zeker nog af en toe, als het lukt, naar de club om een potje te schaken!” Het is er niet meer van gekomen. En ja, dan besef je achteraf dat ik hem nog had willen bellen, want hij kon de daad niet meer bij het woord voegen.
Anton hoorde niet bij de schaaktoppers van Erasmus, zijn schaakplezier was daar geen greintje minder om. Wat haalde hij veel voldoening uit ons spel! Het boeide hem tot op het laatst. Als ik tegen hem aantrad, altijd met zwart realiseer ik me nu, opende hij afgemeten met 1. f4, een zet die aan hem is gaan kleven. 1. f4 staat bekend als de Bird-opening. En ik moest alle zeilen bijzetten om deze opening goed te beantwoorden. De Bird is eigenlijk Hollands in de voorhand. De Hollandse verdediging (1. .. f5 als antwoord op 1. d4 van wit) is een sterk wapen voor zwartspelers. Dus zo zal Anton hebben gedacht, dan moet het ook wel een gevaarlijk wapen zijn voor witspelers. Je hebt dan immers een extra zet, de beginzet, een zogenaamd tempo meer. Kortom, Anton bezat ermee een gevaarlijk wapen. De meeste schakers zaten al direct op vrij onbekend terrein, want de opening wordt zelden gespeeld.
Vanaf het begin van het Erasmus jeugdschaak in 2017 tot en met 2020 is Anton als schaakdocent actief geweest. Zowel de kinderen als de ouders waren altijd enthousiast over zijn lessen. Geweldig toch, onze nestor zo bezig te zien!
En wie zijn leeftijd mocht raden zat er altijd naast. Anton werd herkend aan zijn glimlach en werd door zijn niet aflatende inzet en actieve opstelling binnen de vereniging veel jonger geschat. En vergeet vooral zijn humor niet! Altijd een kwinkslag als ik hem vroegtijdig al met borden sjouwend in de speelzaal trof. Het werkte aanstekelijk, hij straalde vreugde uit en kreeg die terug. Ik spreek namens al zijn clubgenoten, iedereen toonde respect en had bewondering. Stiekem waren we een beetje jaloers op Anton en hopen wij ook op zo’n manier, met zo’n levenshouding oud te mogen worden.
Tijdens de coronaperiode bleef de speelzaal leeg, Ik organiseerde voor Erasmus een digitale rapidschaakcompetitie. Al gauw deden daar 18 tot 24 schakers aan mee! En het verbaasde ons niet dat Anton zich daar ook voor aanmeldde. Ik geef het je te doen als je hoog in de tachtig bent nog zo met je digitale tijdperk mee te kunnen en willen. Bewonderenswaardig. Maar vreemd genoeg, niemand vond dit eigenlijk opvallend, eenvoudig omdat Anton zoveel levensenergie en vitaliteit uitstraalde. Men vond het normaal dat hij zich in de appgroep aansloot. En juist via deze groepsapp voor het digitale schaak wist zijn dochter Elly mij te bereiken om het droevige nieuws van zijn definitieve heengaan te melden.
Een inkijkje in de nodige humor en zelfspot van Anton, het volgende verslag over de digitale rapidcompetitie. De partijen die ik tegen EenPassant speelde waren de moeite waard. Mijn eerste partij met wit ging de eerste 20 zetten gelijk op, maar werd voor mij een dubbeltje op zijn kant wat niet bleef staan. Drie maal op het vlaggetje gedrukt om op te geven echter zonder resultaat. Toen heb ik mij maar mat laten zetten. De tweede partij was voor mij wat gestroomlijnder en ik toverde een mataanval op het bord waar een passant geen brood van kon bakken. Tijdens de partijen geprobeerd een boodschap te chatten met groot resultaat: beeld weg, bord weg en ik de bibbers. Ik neem aan dat de uitslag al duidelijk is na dit verslag, voor alle zekerheid: 1-1.
SV Erasmus organiseer naast de wekelijke clubavonden, waarop de interne competitie wordt gespeeld, een aantal schaaktoernooien waaraan minstens 90 schakers meedoen. Dan is een strakke organisatie nodig. Anton was de eerste die lid werd van de vaste groep schakers (de zo gaan heten ehbo’ers: eerste hulp bij organisatie) die de helpende hand uitsteken bij het inrichten van de speelzaal. En dat is geen sinecure. Ik geef het je te doen, een uurtje eerder je bed uit en vanaf 8.30 uur naar de zaal om alles klaar te zetten voor het toernooi dat om 10 uur zal gaan beginnen. Opgewekt als hij was liep Anton tot op het laatst met borden en stukken te sjouwen, een taak die op een passend moment omgezet werd in het opstellen van de 45 spellen (ja, enig rekenwerk levert op dat er dan dus 45 x 32 = 1.440 stukken moeten worden opgesteld). Anton assisteerde daarbij, ik durf te stellen, het meest fanatiek!
Anton bleef hiermee en zeer actief lid en werd dan ook steevast uitgenodigd voor onze jaarlijkse vrijwilligersavond in juni. Alle vrijwilligers van Erasmus krijgen dan een gezellig avondje aangeboden in restaurant De Peppel aan het Rododendronplein in Schiebroek. En Anton was natuurlijk van de partij.
Beste Anton, fijne clubgenoot, vriend van ons allen, we gaan je missen. Voor nog heel lang in onze gedachten!
Namens zijn clubgenoten van SV Erasmus
Jaap van Meerkerk
