Hoe dichter bij Dordt…
Afgelopen dinsdag speelde ons eerste RSB-team de belangrijke uitwedstrijd tegen Dordrecht 1. Na een nipte en onnodige verliespartij tegen Sliedrecht 1 in de derde ronde waren we steeds in de achtervolging. Dordrecht liet echter geen steken vallen en won alles. Met ruime cijfers, dat ook nog.
Maar al misten wij twee matchpunten, wij wisten knap een viertal bordpunten voorsprong te houden tot aan dinsdag. Het strijdplan was simpel: winnen!
De reis er naartoe was al vol obstakels: flinke files vanwege het aanstaande Hemelvaartsweekend, de regen kwam met bakken uit de hemel, en tot overmaat van ramp was er een chronisch gebrek aan parkeerplaatsen in de buurt van de speellocatie. Gelukkig was iedereen (net) op tijd binnen en kon de strijd om het kampioenschap beginnen.
Pieter Sturm (bord 4, zwart) was als eerste klaar. Ik was nog niet van mijn plek af geweest en toen ik hem vroeg wat er gebeurd was, wist hij te vertellen dat hij van het bord geveegd was. Daar zullen we het dan ook maar bij laten.
Niet veel later wist Arno van Houten (bord 7, wit) de score gelijk te trekken. Hij kreeg een prachtige koningsaanval en de zwartspeler kon na 19 zetjes opgeven. Een mooie prestatie van onze man-in-vorm.
Ondergetekende (Martin Rensen, bord 2, zwart) speelde een solide partij. De sterke witspeler speelde behoorlijk agressief maar dat zorgde ook voor gaten in zijn stelling. Ik kon ergens een pionnetje mee snoepen en toen de tegenstander remise aanbood, leek het me verstandig om dat maar gewoon te accepteren.
Het bleef daarna een tijdje rustig. Marvin Dekker (bord 3, wit) was de volgende die een punt kon bijschrijven. Hij kreeg van mijn sympathieke collega-teamcaptain na de opening een stuk tegen een paar pionnen voorsprong. Dat was een klusje wat Marvin wel wist te klaren en hij trok gedecideerd de partij naar zich toe.
En zo stonden we op een mooie 2½-1½ voorsprong. Een rondje langs de borden leerde echter dat de buit nog niet binnen was. Integendeel zelfs. Frank stond iets prettiger maar had nog niks concreets, Olivier was een koningsaanval aan het keepen, Marcel had een mooie aanval maar er stond een witte dame in zijn stelling, en Jeroen verdedigde een minder T+L-eindspel.
De eerste meevaller was bij Olivier Vrolijk (bord 5, wit). De zwartspeler liet een pion op g5 ongedekt staan, welke Olivier sloeg en daarmee en passant een vork had op dame en toren. Gewoon een kwal plus pion cadeau, waarna het niet de vraag werd óf Olivier zou winnen, maar wanneer Olivier zou winnen.
Met een brede glimlach op mijn gezicht na het aanschouwen van bovenstaande kreeg ik de schrik van m’n leven toen ik Frank uit het niets remise hoorde aanbieden. Vertwijfeld door emoties verwierp ik mijn eerste gedachte om een corrigerende tik uit te delen. Je overlegt immers een remiseaanbod altijd met de teamleider, en dat geldt ook gewoon voor bestuursleden. Gelukkig was de tegenstander van Frank ervan overtuigd dat hij door moest spelen, want ze stonden immers achter. Met een inwendige zucht van verlichting wuifde ik Frank naar me toe en hadden we even kort overleg over de stand van zaken. Met een punt van Olivier maar twee (waarschijnlijke) verliespartijen van Marcel en Jeroen hadden we helemaal niks aan een remise want dan zouden we op 4-4 eindigen. Frank begreep de opdracht.
Marcel Tillemans (bord 8, zwart) kreeg zoals gezegd een overweldigende aanval en heeft waarschijnlijk wel ergens een mooie voortzetting gemist. De witspeler wist echter los te komen waarna de zwarte koning naar het midden van het bord wandelde met allemaal witte stukken om zich heen. Gedesillusioneerd moest Marcel de handdoek werpen. En zo stond het 2½-2½.
De tweede meevaller van de avond vond plaats bij Jeroen Landsheer (bord 6, zwart). Jeroen liet zien dat hij zijn huiswerk over toreneindspelen gedaan had. Na de hele partij iets minder gestaan te hebben, kwam er uiteindelijk T+pion tegen T op het bord, en Jeroen hield dat keurig remise. Het werd steeds spannender: 3-3.
Het halfje van Jeroen zorgde ervoor dat Frank van Zutphen (bord 1, wit) genoeg zou hebben aan remise om de wedstrijd in ons voordeel te beslissen. Vergeet immers niet dat we het punt van Olivier nog in de zak hadden. Na ons korte onderhoud moest Frank echter alle zeilen bijzetten om zijn stelling bij elkaar te houden. Frank verloor onderweg een pion en er kwam een eindspel T+P voor Frank tegen een T+L en beiden wat pionnen op het bord. Remise leek het hoogst haalbare… totdat Frank met een klap de gedekte zwarte loper sloeg met zijn toren! De zwartspeler kon die niet terugnemen, want dan kon Frank met een ordinaire paardvork een zwarte toren ophalen. Een paard voor dus; de buit was binnen! Na nog wat secuur spelen in tijdnood mocht Frank het punt bijschrijven.
Ook Olivier Vrolijk (bord 5, wit) mocht het punt noteren nadat bij Frank de beslissing gevallen was. Sinds Olivier gewonnen stond, liep de tegenstander, geheel onreglementair, steeds weg van zijn bord terwijl hij zelf aan zet was. Olivier liet zich hierdoor niet van de wijs brengen, en maakte de partij vlekkeloos af.
Vanaf hier begon het bier rijkelijk te vloeien en was het nog lang onrustig in Dordrecht…
Zo behaalden we een mooie, zwaarbevochten 5-3 overwinning en mogen we het volgend seizoen in de Hoofdklasse van de RSB gaan proberen. Vanaf deze plek wil ik alle basisspelers en invallers bedanken voor hun bijdrage aan dit geweldige resultaat!
Kijk hier voor alle uitslagen en de eindstand in klasse 1B van de RSB-competitie.
Uw trotse teamleider,
Martin Rensen
