Met dank aan Ton Dulk loop ik nu met een rood-wit stokje. Gelukkig gaat dit fenomeen niet gepaard met een aangelijnde herdershond en een grote duistere zonnebril en is mijn enige taak dit stokje zo snel mogelijk over te gooien naar een clubgenoot, die zichzelf vervolgens ook richting de jaarlijkse schaakstukjes gouden griffel verkiezingen mag proberen te schrijven.

Ik wil mezelf niet direct een boekenwurm noemen, maar mocht reïncarnatie inderdaad bestaan, dan maak ik toch wel een grote kans dat ik als zodanig de wereld opnieuw zal begroeten. Naast een uitgebreide stripverzameling vind je in mijn huis een collectie boeken waar de doorsnee dorpsbibliotheek enige jaloezie bij zou kunnen voelen.

Meer lezen

1. Wat was het eerste schaakboek dat je onder ogen kreeg?

Ik leerde schaken op mijn 12e of mijn 13e. Mijn vader, die bij de Shell werkte, had het mij al eens eerder willen leren, maar ik had toen blijkbaar nog geen interesse.

Enige tijd (jaren?) later, toen mijn vader aan het werk was, keek ik uit lichte verveling maar eens in een kast vol met boeken en oude 78-toeren elpees.

Meer lezen

1. Wat was het eerste schaakboek dat je onder ogen kreeg?

Even vooraf: ik ben een boekengek. Oók wat schaakboeken betreft. Tientallen jaren spaarde ik ze. Mijn bibliotheek telde uiteindelijk 2.500 titels in die categorie.

Niet dat ik die allemaal had doorgeworsteld (wat me ongetwijfeld een hogere elorating zou hebben opgeleverd). Veruit de meeste waren gewoon ‘voor de heb’ en uit liefde voor het spel.

Meer lezen

1. Wat was het eerste schaakboek dat je onder ogen kreeg?

Eerlijk gezegd weet ik dat niet meer precies. Ik leerde op mijn negende schaken, maar ik heb pas veel later mijn eerste schaakboek gezien. Schaken leerde ik van mijn vader, een echte huisschaker. Zijn broer, mijn oom dus, schaakte ook en was ongeveer even sterk als mijn vader. Ze speelden vrijwel altijd als ze bij elkaar op bezoek waren.

Maar ik had nog een oom die schaakte en dat was een clubschaker. Hij had in zijn jonge jaren in Goes 1 gespeeld, tweede klasse KNSB. Hij wilde nooit tegen me spelen, ik weet niet waarom. Maar van hem kreeg ik wel mijn eerste schaakboeken. Ik zal toen een jaar of veertien geweest zijn. Later heb ik zijn hele schaakbibliotheek geërfd. Oude boeken, o.a. een Bilguer. De meeste boeken uit die erfenis staan nog in mijn boekenkast.

Meer lezen

Een nieuwe estafetterubriek

Vrijwel iedere schaker kent het fenomeen, een steeds maar uitdijende schaakbibliotheek. Niet altijd tot grote vreugde van de partner. “Kun je er niet een paar wegdoen? Je kijkt er nooit meer in.”

Toen mijn partner dat tegen me zei, moest ik erkennen dat de meeste boeken hun inhoud lang geleden prijs hadden gegeven en nu al vele jaren roerloos in mijn boekenkast stonden. Om mijn goede wil te tonen heb ik er een paar weg gedaan. Mijn eerste leerboeken en de Prismaserie van Hans Bouwmeester onder andere. Maar het afscheid deed pijn. Alsof ik de herinnering aan mijn eerste avonturen op de 64 velden tekort deed. Er is dan ook geen vervolg meer gekomen op die eerste opruimactie.

Meer lezen