Komend weekend met mijn club Erasmus naar Oostende. Voor een vriendschappelijke match tegen de schaakclub van die badplaats aan de Belgische kust. De club, de Koninklijke Oostendse Schaakkring (KOSK) bestaat dit jaar honderd jaar en heeft een kleurrijke voorzitter die al veertig jaar de scepter zwaait. Hij vindt het nu tijd voor abdicatie.
Tag: Verhalen Pagina 1 van 31
Verhalen
Een paar jaar geleden kwam ik haar voor het laatst tegen. Eerlijk gezegd schrok ik. Er was weinig meer over van die mooie krachtige vrouw. Ze herkende me niet. Iemand zei haar mijn naam en ze zei: “O ja, Wim Westerveld.” Erg overtuigend klonk dat niet.
Zes maart j.l. was de laatste kans dat ik haar nog eens zou kunnen ontmoeten, zij het niet in levenden lijve. Op de rouwkaart stond dat haar uitvaart plaats zou vinden in IJsselmonde, niet ver van mijn woning. En natuurlijk liet ik dat niet aan me voorbij gaan en ging ik erheen.
Met deze titel schreef Peter Doggers een indrukwekkend boek. Hij beschrijft de ontstaansgeschiedenis van het schaakspel en hoe dat spel eeuwenlang schrijvers, schilders, filmmakers, muzikanten, wiskundigen en wetenschappers geïnspireerd heeft. En nu, na een eeuwenoude geschiedenis, is schaken populairder dan ooit met wereldwijd honderden miljoenen die het spel spelen.
Hoe kwam het zover? Peter zat er met zijn neus bovenop en neemt ons mee in een verhaal dat sprekend lijkt op de successen van de grote tech-bedrijven (Big Tech) die op de golven van internet en digitalisering verbindingen tussen mensen wisten te leggen.
“Waar moet het naartoe met de wereld?” Het is een vraag die me met zovele anderen bijna dagelijks bezighoudt zonder dat er een geruststellend antwoord komt. En dan, alsof het zo moet zijn, ontmoet ik onverwacht iemand die ondanks onvoorstelbare tegenslagen op zo’n positieve wijze in het leven staat dat alle zorgen ridicuul lijken.
Verslag van de plechtigheid
Zoals eerder geschreven is op woensdag 30 oktober een Stolperstein gelegd voor het huis waar Ephraïm de Haas laatstelijk in vrijheid woonde.
Plaats en tijd had ik in overleg met de familie niet vooraf bekend gemaakt om er zo goed als zeker van te zijn dat de plechtigheid ongestoord zou verlopen. Treurig natuurlijk dat deze voorzorgsmaatregel nodig was.
